Waarom we egoïstisch mogen zijn

Het woord egoïstisch heeft een negatieve lading. We hebben allemaal geleerd om niet egoïstisch te zijn. Egoïstisch zijn betekend dat je niet weet hoe je moet delen, dat je alleen aan jezelf denkt en dat je jezelf altijd op de eerste plaats zet, dit is in het geval van het uiterste. En het uiterste is nooit goed.
Maar er bestaat ook zoiets als gezond egoïsme. Het mooiste is om een balans te vinden tussen vrijgevigheid en egoïsme. Jijzelf bent namelijk ook belangrijk, en het is belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt.

Het is goed om jezelf af te vragen wat je aan het doen bent, je houd een denkbeeldige spiegel voor je of ziet jezelf in de ogen van anderen. En vraagt je af of je er goed aan doet. Maar er zit wel een valkuil in, de innerlijke criticus genaamd. Dit is het stemmetje in je hoofd die jou op alles wat je doet bekritiseerd.
Bijvoorbeeld: Je hebt een gezellig feestje gehad bij vrienden, het is laat geworden en de volgende dag moet je vroeg uit bed. Je vertrekt zonder aan te bieden te helpen met op te ruimen. Dan zegt dat stemmetje, Wat een egoïst ben jij zeg dat je zonder te helpen vertrekt. Maar wanneer je wél blijft om te helpen, zegt dat stemmetje waarschijnlijk, wat ben je toch een sukkel, nu lig je veel te laat in bed en ben je morgen niks waart.
De innerlijke criticus is er altijd op uit om ervoor te zorgen dat je jezelf schaamt en schuldig voelt, door jezelf te veroordelen.

De kunst is dus om mild en zonder oordeel te kijken.
Bijvoorbeeld: het is laat geworden, ik ben de laatste, ik wil naar huis. Overal staan lege glazen, schalen, bordjes… kan ik het opbrengen om nog een tijdje te blijven om te helpen? Nee, eigenlijk niet, ik ben echt moe. En ik heb nog een hele reis voor de boeg, waarschijnlijk net zo lang als zij nodig heeft om op te ruimen. Als ik nu gewoon wegga, liggen we even laat in bed. Conclusie: ‘Lieve schat, het was heerlijk, maar ik ben moe en ik moet nog een eind reizen. Dus ik ga ervan door zonder aan te bieden om te helpen, is dat oké voor jou?’
Een goede manier om erachter te komen of je je niet te streng beoordeeld is je voor te stellen dat een geliefd persoon dit doet bij jou. Hoogstwaarschijnlijk zou jij ook begrijpen dat deze persoon niet mee kan helpen omdat hij of zij vroeg naar bed moet en nog een lange reis voor de boeg heeft.
Word je eigen beste vriend(in), die geen blad voor de mond neemt, jou niet spaart, maar wel oprecht van je houdt en graag wil dat je gelukkig wordt.

Negatieve egoïsme zit ook in ons, maar waar komt dat vandaan?
Je schilt een peer om te delen je partner, en de gedachte flits door je heen: ik neem lekker het grootste stuk. Misschien zorg je meer voor je partner dan je eigenlijk wilt, en is dit een soort compersatie gedrag? Dan is dit misschien wel een subtiel teken dat je iets aan je innerlijke pleaser zou kunnen doen. Ben je eigenlijk altijd bang om tekort te komen, omdat je als kind vaak werd overgeslagen? Denk eens na over een manier om dat nu eindelijk eens los te laten en je minder slachtoffer te voelen.
Allemaal hebben we meerdere kanten van onszelf, en de ene is minder fraai dan de ander. Als je een perfectionist bent, zit er ook een sloddervos in je. Ben je erg behulpzaam, dan loert in de diepte ook een uitbuiter in je.

Gezond egoïsme betekent ook dat je je eigen schaduw omarmt en accepteert. Alleen dat wat je accepteert, kun je ook leren beheersen. Zolang je je minder kanten ontkent en verdringt, zullen ze vroeg of laat aan het licht komen.

Een goede communicatie met een ander is dat je eerlijk en kwetsbaar je behoeften uit, omdat je daarmee de kans groter maakt dat een ander met plezier wil helpen die behoeften te vervullen. Maar daarbij besef je voortdurend dat je niet kunt eisen van een ander mens dat hij jouw behoeften vervult; je laat totaal open of het gebeurt of niet, en je bent niet verontwaardigd als iemand nee zegt op een verzoek. Bij een afwijzing ga je welgemoed op zoek naar een andere manier om je behoefte te vervullen.
Gezond egoïsme is dus ook, je verantwoordelijk voelen voor je eigen behoeften.

Als je in een moeilijke periode zit, is het nogal wreed ervan uit te gaan dat alles wat er gebeurd, je zelf gecreeerd hebt. Wat wel helpt, is een vorm van sperituele oefening; om de zaken te accepteren alof je zelf deze gebeurtenissen hebt gekozen. Want ze zijn er nu eenmaal en acceptatie brengt ruimte in de zaak. In die ruimte komt de mogelijkheid om de dingen te veranderen

Als je echt niet in staat bent om de situatie te accepteren en woedend bent, accepteer dan je woede. Dan breng je op een ander niveau toch acceptatie in de situatie en daarmee ruimte. Ongezond egoïsme is eigenlijk altijd een vorm van vernauwing, beperking. Je ego vertelt je dat je iets moet krijgen om gelukkig te kunnen zijn.
Gezond egoïsme is naar je leven kijken met ruimte en overzicht… jezelf de ruimte gunnen die je ook aan anderen gunt.